2020 is het jaar dat de geschiedenisboeken in zal gaan als het jaar waarin corona in ons leven kwam. Niet dat corona nu zo nieuw is, want coronavirussen bestaan al heel wat langer, maar wél omdat het ons leven in één keer zo op zijn kop heeft gezet. In 2012 publiceerden Dirk Anton van Mulligen en ik ons boek ‘Geef je organisatie toekomst’ voorzien van #klaarvoor2020. We voorvoelden dat 2020 een kanteljaar zou gaan worden, maar deze manier hadden we niet voorzien.
Al vrij snel na de uitbraak van corona in Nederland, hoorden we vanuit de overheid dat ons leven nooit meer hetzelfde zou zijn. We gingen op weg naar het ‘nieuwe normaal’. Wat dat in zou gaan houden, weten we nu des te beter. Met de lockdowns moesten we versneld wennen aan een online leven vanuit huis. Ook het onderwijs verschoof van het klaslokaal naar het scherm.
Massaal online
Bij het ontwikkelen van deze website gingen al mijn oude blogs over Het Nieuwe Werken, uit de periode van 2010 tot 2012, door mijn handen. Blogs waarvan ik dacht dat ze qua inhoud wellicht verouderd waren, maar ze bleken actueel met de komst van corona. Dit keer geen geplande verandering: Van ‘erin groeien’ was geen sprake. We móesten wel meteen online. Dat verliep wel anders bij de komst van Het Nieuwe Werken, waar menig bedrijf haar medewerkers in meer of mindere mate heeft kunnen voorbereiden. Het hield dit keer ook niet op bij het werken op afstand vanuit huis. Ook de maandelijkse borrelavond met vrienden, het bijwonen van een concert of het spelen van een spelletje met opa en oma tijdens Kerst verschoof naar het scherm in de woonkamer.
De kansen van het Nieuwe Werken
Eén van de rode draden uit mijn blogs over Het Nieuwe Werken, is dat het verder gaat dan sec vanuit huis werken of het anytime anywhere werken. Het Nieuwe Werken markeerde voor mij de intrede van een tijdperk waarin medewerkers ook meer autonomie gingen krijgen. Niet langer worden gezien als ‘productiefactor’ maar als een creërend wezen. Een mens van vlees en bloed mét gevoel. In een complexer wordende wereld, hebben we elkaar nodig. Samenwerken is alleen maar essentiëler geworden in de 21e eeuw. Technologie kan dat ondersteunen maar om te kunnen creëren is face-to-face time onontbeerlijk.
Nu de wereld langzaamaan weer open gaat, ligt hier een kans voor organisaties om opnieuw te kijken naar hoe de wijze waarop zij Het Nieuwe Werken een decennium geleden hebben neergezet. Stond de medewerker daarin centraal? Wordt deze nu écht gefaciliteerd in het kunnen werken op een manier die past bij het moment, de aard van het werk én bij het leven van de medewerker zelf?
Chronisch abnormaal
Dirk Anton van Mulligen schreef eerder dit jaar een blog over het leven en werken in tijden van corona. Want hoewel de overheid wel een slogan introduceerde met het ‘nieuwe normaal’, ís het niet normaal. Mensen zijn sociale wezens. Teruggeworpen zijn op voornamelijk leven in en rondom het eigen huis, zonder of met minimaal fysiek sociaal contact heeft impact. Ook dat vraagt aandacht van werkgevers en leidinggevenden: het zo goed mogelijk doorkomen van deze bijzondere tijd. En vooral ook aandacht bij het terugkeren naar het ‘oude normaal’. De blog beveel ik van harte aan: naast inzicht biedt Dirk Anton ook de nodige tips voor deze tijd en in het bijzonder voor leidinggevenden.
Herbezinning
Nu we langzaamaan wennen aan het idee dat we er naast de griep een coronavirus bij hebben dat waarschijnlijk nooit meer weg gaat, vraagt dat ook een herbezinning op hoe we leven en werken. Corona is meer dan een virus: het biedt kansen om stil te staan bij hoe we willen leven, willen samenleven en willen werken.
Grijpen we de kans voor een reset?